Details In
* Post in my mother language. Because it’s light, it’s real, it’s who I am and how I like to express myself *
…
Over zwanger zijn… Zoveel vragen, zoveel onzekerheden, zo lang wachten en dromen, zoveel genieten, en zoveel klagen en zagen!!! Voila, dat is zwanger zijn en de weg ernaar toe. Voor mij. Haha.
Ik kreeg van vele vrienden en familie de vraag wanneer ik nu eindelijk eens mijn zwangerschap bekend ging maken op Social Mediaaaaaaaa. Ik wist het niet. En ik wou het eigenlijk niet. Tot nu dan, nu ik de weken die ik nog gaan moet bijna op 1 hand kan tellen. Social Media is als fotograaf een belangrijk iets, maar toch voelde ik heel erg de drang om dit deeltje van m’n leven af te schermen. Het is iets persoonlijks en het ligt waarschijnlijk aan mij… , maar ik krijg de kriebels van lotgenoten die bijna wekelijks een ‘bumpie’ (arghhh dat woord) posten of hun echo’s met de buitenwereld delen. Ik zie (op zo’n echo) zelf haast niet eens het verschil tussen een teen en een inniminnie piemeltje (yes, it’s a boy!), dus voel ik echt de nood niet om deze toch wel surrealistische kiekjes op het www te zwieren. Maar bon, persoonlijk dus. En ik hoor wel eens dat ik een redelijk rationele en mannelijke gedachtengang heb… dus dat verklaart allicht ook wel mijn no-nonsense attitude.
Anyway, omdat ik van velen ook vragen krijg, en die ronde buik een verrassing is… hier enkele luchtige maar échte weetjes over hoe ik alles ervaar… #nodrama #bereal
- ik was niet ziek, misselijk, mottig, of wat dan ook (YAY 1)
- ik heb geen rare cravings. Buiten liters water was mijn vloeibare craving van dat lekker ongefilterd bio-appelsap, maar dat heb ik moeten ‘laten gaan’ wegens reflux. (for realllll, ik dacht dat enkel baby’s reflux krijgen…..). Oh ja, en die vanille ijscrème van het Ijsboerke… die was ook wel sneller op dan normaal. Met zo’n goeie kwak chocoladesaus. En Floor (de hond) die telkens hoopte dat ze m’n potje ging mogen uitlekken…
- volgend op het uitblijven van cravings had ik het tegenovergestelde: verminderde eetlust. Maakt waarschijnlijk dat mijn gewichtstoename zich echt alleen concentreert op de buik. Ik vind het niet erg. Maar sokken aandoen of veters strikken blijft een opgave.
- ik heb het enorm gemist dat ik dit jaar op wintervakantie niet heb kunnen skiën. Floor de hond was echter heel content, want ze had me helemaal voor zich alleen en we hebben heerlijke sneeuwwandelingen gemaakt. Ik vond het echt unfair dat dit jaar dan nog de geschiedenis inging als het beste sneeuw-jaar in decennia. Sérieuussssssssssss…
- mijn haar groeit 2 keer sneller en ik moet het maar 1 keer per week meer wassen. (YAY 2, behalve voor die versnelde uitgroei dan…). Ik ben er echter ook van overtuigd dat m’n overschakeling naar parabeen/silicone vrij spul daar ook iets mee te maken heeft. Meer over die omschakeling in een volgende personal post…
- ik heb eindelijk eens een beetje borsten & my boyfriend likes it. (YAY 3) Hij blijft echter in ontkenning dat die nadien weer krimpen tot hun oorspronkelijke size… (or less…)
- ik heb het gevoel dat ik al 3 maand dezelfde kleren draag, maar met nog maar een grote handvol weken te gaan ben ik te koppig om nog nieuwe kleren te kopen. Gelukkig kreeg ik afgelopen week een curver box met pregnancy clothes van één van mijn BFF’s en kon mijn weekend niet meer stuk. BTW, het jurkje van hieronder is niet eens een pregnancy jurk. Je kan echt wel creatief zijn met je garderobe…
- we spreken over de baby als ‘Charlie’. In eerste instantie omdat dit een unisex naam is, en we het geslacht t.e.m. Kerst geheim wilden houden voor vrienden en familie… Maar we zeggen het nog steeds, en het klinkt intussen zo overtuigend dat mijn mama op een gegeven moment een sms stuurde… “zeg, is Charlie nu eigenlijk de echte naam?”
- als ik ooit een carrièreswitch overweeg ga ik in de babybusiness. Want je wordt daar volgens mij heel snel rijk mee. Ik erger me dood aan de exuberante prijzen die op sommige dingen geplakt worden. Een tut-houdertje (letterlijk één lintje stof met een gesp aan): 12 euro alsjeblief. Een parkomranding (beke moesse met leuk stofje rond en wa lintjes): 80 euro jawel. Gelukkig heb ik een creatieve mama die ook nog graag op jacht gaat in tweedehandswinkels… Begrijp me niet verkeerd: ik wil gerust geld geven aan spullen die belangrijk zijn en de prijs echt waard zijn (denk een kinderwagen, een kwaliteitsmatras, een goede en veilige autostoel e.d.) en wil ook écht betalen voor unieke stukken… Maar de baby business is echt een beetje overdreven… vindt de realist in mezelf…
- als je mij had laten doen zou ik tot op de dag van de bevalling niet geweten hebben hoe zo’n verloskamer eruit ziet, en hoe alles in z’n werk gaat. Ik sta daar allemaal zo niet bij stil en word tot nu toe nog altijd zot als mijn ma mij ‘goede raad en advies’ wil geven over alles wat met bevallen en een pasgeborene te maken heeft. Gelukkig wijst de gynaecoloog me op het feit dat ik best op zoek ga naar een vroedvrouw en dat ik nog 2 sessies kan volgen in het ziekenhuis. Haha. En Ruben? Die rolt met z’n ogen. Als er 3 woorden op mijn lijf geschreven staan is het waarschijnlijk mijn attitude “alles komt goed”. En “no drama”, ja, dat ook…
- ik slaap nog steeds goed (YAY 4). Aan minstens 2 keer per nacht naar de wc gaan word je uiteindelijk ook wel gewoon. Ik overtuig mezelf nu dat ik een slaapreserve aan’t kweken ben voor binnenkort. Zou toch zalig zijn moest dat echt kunnen?
- ik prijs me gelukkig dat ik fysiek geen kwaaltjes heb en blijf nog lekker actief. En ben ook gewoon van plan mijn actief leven lekker verder te zetten. En ik blijf gewoon doen wat ik graag doe en jaag m’n dromen verder na. Want ik ben ervan overtuigd dat je dat met een baby erbij ook gewoon kan.
- dit zijn de 9 langste maanden van m’n leven. Echt, die eerste maanden kropen voorbij. En eerlijk? (ja, dit ging ‘real’ zijn)… Ik vind er niks aan, aan zwanger zijn. Haha. Sorrynotsorry. De baby is zoooooo gewenst, maar ik hou niet echt van m’n zwanger lijf… En ook al heb ik eigenlijk geen reden om te klagen en te zagen (want echt geen kwaaltjes)… ik doe het lekker toch!
- en als laatste nog dit: vele vrouwen, vele koppels dromen van kinderen. Het gaat echt niet van de ene dag op de andere bij iedereen. Daarom dat ik aan andere vrouwen nooit de vraag zal stellen “en, wanneer komen er bij jullie kindjes???”. Omdat je nooit weet wat er speelt, omdat je vaak alleen maar de rozegeur-en-maneschijn verhalen hoort van koppels. Maar dat is de realiteit echt niet. En ik? Ik geloof dat mijn ‘alles komt goed’ attitude, en m’n belissing om te stoppen met ovulatietesten en tellen en vloeken, en bijgevolg niet eens meer weten ‘wanneer het nu toch wel de moment was’… ervoor heeft gezorgd dat ik oprecht ‘verbaasd’ was, bij het zien van dat streepke op die zwangerschapstest. Yeps, na een twintigtal maanden. Tijdens een weekendje weg waar we veel te veel wijn dronken en ons reuze amuzeerden… Super content voor koppels die na 4 maanden zwanger zijn, maar wrijf het er niet te veel in, want bij sommige andere koppels komen zo’n enthousiaste boodschappen als een mokerslag binnen… Zelf kon ik elke maandelijkse tegenslag heel goed relativeren en was de kous af met een hoopje binnensmonds vuil gevloek, maar ik weet dat niet iedereen er met dezelfde attitude mee kan omgaan…
- en voor de realisten onder jullie. Spreek me nog eens, over een half jaar ofzo. Ik ben benieuwd of ik dan nog steeds mijn no-drama en alles-komt-goed attitude kan hanteren!
Genoeg over mij nu. Ik kruip terug in mijn coconnetje voor nog enkele weken. Met een seusseke, en Floor de hond die haar hoofd laat rusten op m’n buik (of op m’n boobs, ja, dat kan ook)…
En oh ja? Vind je dat ik onzin uitkraam? Of herken je sommige dingen? Laat me gerust een berichtje na in de comments! Ik kan er heus wel tegen! x
Onderstaande foto’s werden vorige week vrijdag, gedurende een minuut of 15, genomen in een Pellenbergs veld. Geen gedoe. Want daar heb ik een hekel aan. Gewoon mezelf, in een jurk die ik vorige lente in Rome kocht, met een uitgroei, want mijn haar groeit te snel. En ja, ik vind kappersbezoeken echt niet tof.
Foto’s door mijn stagiaire Irmy, bewerkt door mezelf. Ik voelde me echt op m’n gemak. ‘t Is een goeike, check her out, want ze gaat knallen!
Ciaokes!
