Details In
Shari wilde een shoot, maar niet zomaar een shoot. Ze durfde het bijna niet vragen maar ze wou een naaktshoot. Female Freedom. Niet perse om mega sexy te wezen, ze wou niet de typische boudoirshoot, maar ze wou beelden voor zichzelf.
Het Female Freedom concept bleek geboren. (snel een volgende blog hierover). Later zou ik er nog het woord ‘fragile’ tussenproppen. Female Fragile Freedom. Bekt goed, toch?
Ze kwam in haar sportoutfit toe en ik beken, ik wist effe niet hoe we verder gingen. Ik liet haar haar mooi zomerse jurk aandoen, zette een playlist op die ze zelf mee uitkoos, zodat ze wild & free kon bewegen. Dat bleek te helpen om het ijs te breken, want het was niet alleen voor haar de eerste keer.
Ik heb zo mijn favoriete shootplekjes. Mooie parels, waarvan ik weet dat er geen kat komt, buiten die ene heel toevallige passant misschien die op dat moment niet wist wat hij zag. Ook wij konden er om lachen. Gelukkig had hij zijn verrekijker niet mee. Anderhalf uur lang speelden we muziek, en genoot Shari van de letterlijke vrijheid die zij in haar lichaam kon ervaren. Haar vriend wist niet eens dat ze dit op dat eigenste moment aan het doen was. ‘s Avonds thuis aangekomen vertelde ze het hem, met een smile tot achter haar oren.
Ze was blij. Ik was minstens even gelukkig. Trots dat ik deze beelden voor haar kon maken, vereerd dat ze zich helemaal op haar gemak voelde. Ze schreef over haar ervaring en deze keer was ik diegene met een smile tot achter m’n oren. Een kleine paragraaf uit haar blog.
“Ik besloot om het met 2 vriendinnen te delen waarvan ik wist dat ze dat mogelijks raar zouden vinden, maar waarvan ik wist dat het geen invloed op me ging hebben. Ik deelde het niet met mijn vriend, noch met mijn ouders of andere naasten. Het was mijn little secret. Niets of niemand ging me tegenhouden. In de aanloop naar de fotoshoot waren er 2 grote uitdagingen:
1. niets tegen mijn vriend of familie zeggen.
2. mijn plezier en genot binnenin voeden. Ervoor zorgen dat dat kleine stemmetje van hierboven niet de bovenhand zou nemen.
Dat tweede puntje bleek het belangrijkste te zijn. Want mensen gaan hoe dan ook hun eigen mening hebben. Normaal, toch? Daar kon ik niets aan veranderen. Dat zou hoe dan ook gebeuren. Of ik er nu over ging tobben of niet. Ik moest er vooral voor zorgen dat ik in mezelf zou blijven geloven. En dat ik me niet liet gek maken door mijn eigen stemmetje van wat anderen over me zouden kunnen denken. Jezus – dat zijn veel ‘zouden’ en ‘kunnen’. We maken onszelf gewoon zot. En klein. En ik was dat beu. Dus ik heb doorgezet.”
Shari, bedankt om te zijn wie je bent. Eindeloos inspirerend, ben je. Bedankt dat jij mij ook uit een comfort zone haalde. Female Fragile Freedom is geboren!
